
Een groot glas linzen
Half glas glas rijst
Half glas paneermeel
Een gesnipperd ui
Een geraspte wortel
Twee eieren
Half glas fijngehakte peterselie
Een theelepel komijn
Halve versnipperde tomaat
Zout en peper
Ik lees graag restaurantrecensies. En daarna schrijf ik in mijn hoofd: ernaartoe of nietdoen. Omdat we een vegetariër in huis hebben, ben ik ook altijd geïnteresseerd de beoordeling van het onvlezige deel van de menukaart.
Vegetariërs komen er bijna altijd bekaaid vanaf. Er zijn maar weinig restaurants die er echt van wat van weten te maken, als ze het met een ingrediëntje minder af moeten. Nu las ik laatst een lovende recensie voor een vegetarisch restaurant omdat ze de groenten zo goed kookten. Tja, daar gaan we dus niet naartoe. En de recensent, nou ja, diens werk lezen we voortaan met een korrel zout.
Koken-met-minder is juist leuk. Het geeft wat meer ruimte aan de fantasie en het kruiden van de maaltijd. Franse koks kunnen niet tegen koken met minder en vinden iedereen die geen diertjes wil eten geestelijk minder valide. Ze schieten ervan in de stress, een stress die dan weer opgelost wordt met de omelet. Je moet er wel wat van maken, als je achter het fornuis van een restaurant staat, niet...
Om van linzen een soort gehaktballetjes te maken, had ik al vaker geëxperimenteerd, maar het koste wat meer tijd dan gewoonlijk om de goede consistentie te komen. Een tip bracht mij verder. Beetje rijst toevoegen en met de hand kneden. Dus daarom werd het eerder niet wat ik ervan verwachtte. Ik werk nu eenmaal graag met keukenmachines. Foutje, voortaan met de hand kneden dus (uien raspen, moet naar het schijnt ook met de hand).