Spaghetti Carbonara

Sommige recepten worden zoveel en zo vaak 'anders' gemaakt, dat je niet eens meer weet hoe het origineel smaakt. Spaghetti Carbonara is zo'n recept. Halfzachte spekjes in een bed van dikke room met voorgemalen kaas uit een pakje is een van de 'carbonara's' die je vaak tegenkomt. Of een becamel met spek en kaas. Maar deze recepten zijn ver verwijderd van het origineel.

Maar waar ligt de de oorsprong van het origineel. Over de oorsprong van het recept gaan veelgeruchten: in Carbonara, herkennen we het Italiaanse Carbone: steenkool. Daarnaast hebben we het gegeven dat Carbonara in Italië als een authentiek Romeins gerecht - dus uit Rome - wordt gezien. En dan zijn er vele verhalen over de herkomst. Zo is er een verhaal dat vertelt over de Carbonari, een geheim Italiaans broederschap waarvan de leden dit nuttigden.

Eenzelfde verhaal vertelt over de Carbonai, oftewel de mijnwerkers, die dit graag aten. Een simpeler herkomst kan ook: de Carbonara bevat versgemalen zwarte peper - dat lijkt op kolengrijs.

En dan is er nog dat 'andere' verhaal - dat verhaal dat ze in Rome liever niet horen en waarin het recept door Amerikanen is verzonnen. In dit verhaal dateert het recept uit de tweede wereldoorlog.

In dit verhaal is Carbonara niets anders dan de aangepaste versie van het recept Cacio en pepe (waarin bij de pasta geserveerd wordt met geraspte kaas en peper). De aanpassing komt dan van de Amerikaanse soldaten die alleen kaas en peper te weinig vonden en er spek en eieren aan toe voegden. De Romeinen, op hun beurt, vervingen later de gewone spek door Guanciale (kinnebakspek).

Het recept van spaghetti carbonara is in ieder geval niet oud. In de kookboeken van voor 1945 vinden we geen één recept die maar een beetje lijkt op het recept van Carbonara. Ook kunnen we stellen dat het een recept is voor armoedige huishoudens, gemaakt van basisproducten die in alle boerderijen te vinden zijn: eieren, spek (Guanciale), kaas (Pecorino) en olijfolie. En die armoede was in het Italië in de veertiger jaren van de vorige eeuw alom aanwezig...

Genoeg over de herkomst van de Carbonara; we gaan het hebben over de bereiding. En om meteen alle misverstanden uit de weg te ruimen, we hebben géén room nodig. Dit zijn de ingrediënten:

Ingrediënten

400 gram Spaghetti (grano duro)
5 verse eieren,
300 gram vers geraspte Pecorino,
150 Guanciale spek
1 eetlepel olijfolie
Zout
Versgemalen peper

En omdat het geen ingewikkeld verhaal is met delicate ingrediënten, hangt de kwaliteit van dit gerecht af van de ingrediënten. Goede kaas, spek en echt verse eieren dragen echt bij aan een beter gerecht. Net zoals Italiaanse spaghetti en extra vierge olie.

Bereiden

Zet een grote pan met water op en snij het spek in kleine blokjes.

Bak ondertussen het spek uit op de olijfolie in een koekenpan. Zodra het vet vloeibaar is geworden en het vlees krokant, kun je het vuur onder de pan uitzetten

Breek de eieren in een kom en klop het geel en eiwit door elkaar. Voeg langzaam de geraspte kaas eraan toe. Je zult zien dat de kaas en eieren langzaam een creme-achtige substantie gaat vormen. Als deze te dik lijkt, dan kan je dat straks verdunnen met een beetje kookwater van de spaghetti.

Als de spaghetti gekookt is (al dente), kun je direct na het afgieten (dit keer niet spoelen) de saus, het spekvet en de spaghetti samenvoegen in een grote kom. Nu flink omroeren en je zult zien dat het lijkt of er zich room vormt die zich aan de spaghetti hecht.

Pas als de spaghetti op het bord ligt, moet je er de zwarte peper overheen malen. Wees daar niet zuinig mee, het is een essentieel onderdeel van de maaltijd. Eét smakelijk